Ta strona wymaga nowoczesnej przeglądarki.
Wiele listów Róży Luksemburg jest jedynymi w swoim rodzaju świadectwami, które dają szczególny wgląd w świat jej myśli i uczuć.
Sonieczko, ptaszyno moja, tak się ucieszyłam Pani listem, chciałam zaraz odpisać, ale miałam właśnie dużo pracy, nad którą musiałam się bardzo skoncentrować, dlatego nie mogłam pozwolić sobie na ten luksus. Poźniej zaś wolałam już raczej poczekać na okazję, bo przecież o wiele milej jest swobodnie porozmawiać, tylko między nami. […] Mija teraz rok, od kiedy…
Moja najdroższa, mała Soniusiu! Pani miły list nadszedł właśnie wczoraj, 1 maja. On i słońce, które świeci od dwóch dni, tak dobrze podziałały na moją zbolałą duszę. Mianowicie w ostatnich dniach było mi bardzo ciężko na sercu, ale teraz jest już lepiej. Gdyby tylko nadal było słońce! Przebywam teraz niemal cały dzień na dworze, włóczę się po krzakach, przeszukuję wszystkie kąty mego ogródka i znajduję rozmaite skarby. Proszę posłuchać: wczoraj, 1 maja, natknęłam się – proszę zgadnąć na co? – na lśniącego świeżego cytrynka!